عکس هایی از هانس گئورگ برگر و اولین عکاسان ایرانی

عکس هایی از هانس گئورگ برگر و اولین عکاسان ایرانی / 14 تا 27 مهر1396 / خیابان کوهسنگی مشهد - نگارخانه رضوان

چاپ مقاله نشانه ها و معنا در عکس های آیینی ( ابراهیم بهرامی )در روزنامه خراسان سه شنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۶

نشانه ها و معنا در عکس های آیینی

نویسنده : ابراهیم بهرامی

در آثار هنریِ دینی، هنر مند از طریق نشانه ها، ساختار ها، فضا سازی معنوی و همچنین انسجام بخشیدن به بیان تصویری، روزنه ای معنوی و رابطه ای فرهنگی را شکل می دهد که ارتباط انسان با معنویت را عمق می بخشد. حساسیت های فطری از جمله عواملی است که موجب می شود انسان با آثار معنوی و دینی، رابطه ای درونی تر پیدا کند که در آن، هم هنر مند به عنوان پدید آورنده و هم مخاطب آن، ارتباطی تغزلی با اثر پیدا می کنند.اساس و سرچشمه اصل آفرینش گری در ساحت های قدسی و گرایش به آن، ریشه در میراث معنوی فرهنگی و دینی جامعه دارد. در هسته و جوهره همه مذاهب و آیین های دینی و سنتی جهان، حقیقتی نهفته است که اتکا به آن، انسان را به معرفت شناختی نزدیک و او را از تعلقات دنیوی دور می کند. هنر هایی که از معنویت دین و مذهب به عنوان بخشی از فرهنگ جامعه بهره می گیرند انسان را به حقیقتی والا سوق می دهند.

عکاسی که در میان دیگر هنر ها از حوزه وسیع تر دیداری برخوردار است، تلاش پنهانی دارد تا در عین پرداختن به واقعیت، به قلمروی متعالی تری که از راهروی ذهنیت به تجّلی می رسد، بخشی از ژرفای هستی را معنا کند. یک عکس، نشانه ها و عناصر زیادی را در خود دارد که به تنهایی معنایی مستقل از یکدیگر دارند یا به بیان محدودی اشاره دارند ولی هنگامی که این عناصر با یکدیگر در می آمیزند و به علایم و نشانه های نظام یافته تری گسترش می یابند، بیانی متفاوت و محتوایی خارج از معنای مستقل خود می یابند. گاهی بسیاری از قوانین و قواعدی که در علم نشانه شناسی به کار گرفته می شود، به طور مجرد ارزش ذاتی بیانی ندارد، بلکه شیوه و درایت هنر مند در استفاده آگاهانه و کاربردی شان بدان ها معنا و ارزش می بخشد.
دررهیافت های تصویری مختلفی که به دین می پردازد، نشانه ها مفاهیمی اساسی و دارای ارزش های فرهنگی و معنوی والایی هستند. بسیاری از این نشانه ها دارای رمزگان هایی هستند که نیاز به رمز گشایی دارند و برخی دیگر نیز در ساده ترین شکل خود برای آگاهی بخشی، بر نقش کارکردی خود دلالت دارندو عناصر ساختاری نیز با کاربرد های زیبایی شناسانه که در یک نظم و وحدتی خلاق ارائه می شوند، خود به بازتعریف این شاخصه ها و تفسیر آن ها کمک می کنند.
از دیدگاه رفتار های اجتماعی، نشانه های زیبایی شناسی که مبتنی بر محتوای ذاتی شان در آثار هنری دینی ارائه می شوند و اغلب برگرفته از همان نشانه های مذهبی و شمایل های آیینی است، تحلیل منحصر به فردی در حوزه علم نشانه ها دارند و با این که قوانین مشخصی برای آن تعریف نشده است، آمیزه ای از نشانه های معنایی و نشانه های زیبایی شناسانه را در بیان معنا به خدمت می گیرند.
شمایل و نشانه ها، دلالت های صریح بصری هستند که بیشتر به عناصر و اشیای موجود در یک اثر هنری می پردازند و هنگامی که این دلالت ها به تفسیر و برداشت های شخصی می رسند بر دلالت های ضمنی یا تداعی کننده، تاکید دارند و امکان نقد، تاویل و تحلیل آن ها را از سوی مخاطب فراهم می سازند.
نشانه های دیداری به لحاظ تجسم عینی توسط مخاطب، فهم پذیری بیشتری دارند ولی چنان چه این نشانه ها مربوط به فرهنگ یا منطقه خاصی باشد نیاز به همراهی اطلاعات، آگاهی یا همان رمزگشایی دارد، برخی ازاین نشانه ها می توانند از درون ارزش های معنایی، روایتی یا مذهبی داشته باشند که غالبا هنرمندان ِ هنر های تجسمی، آن ها را بازنمایی می کنند. استفاده از تمام یا بخش هایی ازاین عناصر و نمایه ها، به عنوان نشانه های ثانوی در هنر های تجسمی نمود می یابد و به خلق آثاری با درونمایه های معنوی می انجامد و تا آن جا پیش می رود که این زبان بیانی که نشانه ها را در دل خود جای داده است، به صورت محتوا و پیام، متجلی می شود. بسیاری از این نشانه ها گاهی به تفسیر مجدد آن در قالب معنای ضمنی و محتوای باطنی می پردازند.
ارتباط عمیق تر نشانه ها با فرهنگ و اجتماع به عنوان یک قالب بیانی، موجب پدیدار شدن ارزش های نهفته در آن می شود. برخی از نشانه های مذهبی که جنبه های تاریخی و روایتی دارند به دلیل این که نمونه های عینی و واقعی نداشته اند، بیشتر در ذهن ساخته و پرداخته می شوند و برخی هم حتی در نظام های کلامی باقی می مانند.
هنر مند عکاس در مسیر انتقال اندیشه اش، با استفاده از عناصر ساختاری، به دنبال معنای عکاسانه نیز است البته باید این را هم پذیرفت که یک نگاه و زاویه فردی که البته فراخ تر از یک نگاه عادی است، نمی تواند تمامی واقعیت موجود را عریان کندبلکه در کنکاشی فکری ما را به سوی درک واقعیت ها رهنمون می سازد و از آن جا که این گونه آثار موضوع مدار هستند، با تکیه بر جنبه های درونی خود از معنای بیشتری هم برخوردارند. بیان معنا در عکاسی هیچ قاعده مشخص و نظام مندی ندارد بلکه این فرم ها، اشیا و نماد ها هستند که در ترکیبی هماهنگ و همگرا با یکدیگر همچون واژه هایی که شعر را می سازند، به تصویر معنا می بخشند.
تجّلی هنر دینی در آثاری که نگاه عمیق تری به محتوا دارند، از بطن فرهنگ گرفته شده اند و هنرمندانی که برای بیان معنا به این موضوع می پردازند، ابزاری کاملا فیزیکی و مادی در دست دارندو تلاش می کنند با درکی از معنویت دینی، ذهنیت و نگاه خود را برای انتقال احساس و بیان معنا به خدمت گیرند.
پرداختن به عمق محتوای معنوی در آثار عکاسی، مخاطبان را که معمولا از دقت نظر بیشتری برخوردارند، از لایه های فرهنگ به درون خود می پذیرد و در ارتباطی نزدیک تر به درک مفاهیم و پیام آن یاری می رساند. هنر مند عکاس در این فرایند، با استفاده از این عناصر مادی، پیام های ذهنی را درقالب معنا تولید می کند و از این طریق به تبادل افکار و انتقال معنا میان افراد می پردازد.
نماد های مذهبی تنها به خاطر ظاهرشان تقدس ندارند، بلکه به خاطر احساسی که انسان هنگام استفاده از آن ها پیدا می کند، تقّدس می یابند. این نماد ها، همچون علایم کوچکی مانند یک انگشتر یا گردن بند که نمود مذهبی دارند تا آویزه ها، پرچم ها، علم ها و... در منازل و اماکن عمومی و مذهبی که برگرفته از ریشه های آیینی و دینی است، به خاطر ظاهر زیبا و تزیین شده شان مقدس نگشته اند بلکه واقعیت های معنوی از درون آن ها بر انسان تاثیر می گذارد و شرایطی را به وجود می آورد که ذهن مخاطب را برای درک معنویت ومفهوم آن فعال و حس متعالی تری را به وی القا می کند.

نمایشگاه انفرادی کیارنگ علایی در آلمان

به دعوت نگارخانه بوهایی آلمان  نمایشگاه انفرادی عکس های کیارنگ  علایی در شهر هانوفر برگزار می شود.نگارخانه بوهایی با تخصیص فضای نمایشگاهی، سالن گردهمایی و تالار اندیشه به عنوان پایگاهی مستقل در آلمان به فعالیت در حوزه هنر و آموزش می پردازد، بخش نمایشگاهی این مجموعه همه ساله از هنرمندان ملی و بین المللی حمایت
می کند، بوهایی حامی تمامی رویکردهایی است که مشمول هنر و فرهنگ می شوند. این نگارخانه در نمایشگاه های خود به شیوه های مختلف پژوهش درباره رسانه عکاسی و مرزهای آن می پردازد و در این نمایشگاه نیز به برنامه های فرهنگی جانبی نظیر جلسات گفت وگو و بحث با هنرمند خواهد پرداخت.
در این نمایشگاه که با عنوان «دور از محدوده» برپا می شود مجموعه ای از آثار علایی هنرمند عکاس خراسانی با محوریت مکان ها و کنش های بومی به نمایش گذاشته می شود، این مجموعه شامل 16 عکس در طول 34 سانتی متر تا 70 سانتی متر است که به صورت سیاه و سفید ارائه می شود.
کیارنگ علایی در بیانیه این نمایشگاه نوشته است: دور از محدوده، جایی است که هنوز در ازدحام دوران گم نشده است، جایی جدا افتاده از کل ایران که در آن سایه‌های موحش تراکم و تورم سازه ها و جمعیت دیده نمی شود و به این دلیل اهمیت فردی از آن سلب نشده است، انسان در آن کمتر علیه خویش دست به نابودی زده و کمتر مشمول تغییرات غیر منتظره شهرهای امروزی شده است. تمرکز من در این عکس ها دور شدن از محدوده های جغرافیایی و مرزبندی های مالوف منطقه بود تا پیوند معنادار انسان و محیط را کشف کنم و در پی آن به نمایش تعامل میان انسان، محیط و حیوان بپردازم. تلاش من در این عکس ها یافتن هویتی بود که به شکل غریبی در دورترین نقطه ها از مرکز شهر تکثر یافته بود، جایی که همه پاره های آن با هم در ارتباط و مصالحه بودند؛ یک جور مکاشفه در زیستگاهی که نشانه هایش را بی دریغ مقابل چشم های من می گذاشت.
این نمایشگاه ساعت 19 روز جمعه 6 اکتبر 2017 افتتاح می شود و تا 15 اکتبر 2017 ادامه خواهد داشت و ه مه روزه میزبان بازدیدکنندگان خواهد بود.
کیارنگ علایی، مدرس دانشگاه، عضو هیئت داوران جشنواره های مختلف از جمله دوسالانه موزه هنرهای معاصر تهران و مترجم کتاب هایی نظیر «تاریخ فشرده عکاسی»، «سوی آبی بادها» و «نمادها و نشانه ها» است و این نمایشگاه نهمین نمایشگاه انفرادی اوست. علایی در این زمینه به خراسان گفت:  دغدغه عمومی من در عکاسی پرداختن به مسئله هویت انسانی در جامعه ایرانی است، هویتی که گاهی کلیتی از فرهنگ ما را شامل می شود و زمانی به صورت انحصاری در قالب بخشی از خرده فرهنگ های عامه شکلی زیبا و منحصر به فرد را به خود می گیرد، به طور کلی هدف من در این نمایشگاه پرداختن به محیط و زندگی بومی و اصالت هایی است که اگرچه در انزوا قرار گرفته اند اما مجدانه با فراموشی می جنگند و سنت دیرینه زندگی ایرانی را به نمایش می گذارند.

درخشش عکاسان ایرانی در دومین نمایشگاه بین المللی عکاسی "اونیکس ۲۰۱۷" رومانی

Onyx International Exhibition of Photography  2017

درخشش عکاسان ایرانی در دومین نمایشگاه بین المللی  عکاسی "اونیکس ۲۰۱۷"  رومانی

۲۵ اثر هنری عکاسی از 6 عکاس خراسانی مورد  توجه هیئت داوری دومین نمایشگاه بین المللی  هنر عکاسی "اونیکس" کشور  رومانی قرار گرفت  و به این نمایشگاه راه یافت این اثار متعلق به  معین کاظمی،  مهدی پورعبادی، ندا صیامی، ابراهیم بهرامی ، قدیروقاری و شیدا یزدانی » است که از این میان عکسی با عنوان « اشتیاق » از ندا صیامی  در بخش عکسهای مسافرتی ، موفق به دریافت « لوح افتخار  ONYX Honorable Mentions» این نمایشگاه گردید.

     این نمایشگاه توسط انجمن عکاسی رومانی و با حمایت  انجمن عکاسی آمریکا  PSA ،انجمن بین المللی تصویر ICS  و اتحادیه جهانی عکاسی GPU  در ۵ بخش عکس های رنگی ، سیاه و سفید ، مسافرتی ، مردم و طبیعت ، سازمان دهی وبرگزار می شود . آثار برگزیده ی نمایشگاه نیر در اردیبهشت ماه سال جاری در خانه فرهنگ کامپینای کشور رومانی در معرض نمایش عموم قرار خواهد گرفت .

طبق آمار ارائه شده توسط دبیرخانه ی این جشنواره   تعداد  5429 اثر از ۴۲۳ عکاس از ۵۹ کشور جهان  در این رقابت بین المللی شرکت داشته اند.

خبر و عکسهای برگزیده این نمایشگاه در سایت جشنواره به آدرس http://www.campinaexhibitions.net/onyx/results توسط برگزار کننده منتشر شده است .

برگزاری یازدهمین کنفرانس بین المللی عکاسی هند2017

برگزاری یازدهمین کنفرانس بین المللی عکاسی هند

    یازدهمین کنفرانس بین المللی عکاسی هند با حمایت وزارت فرهنگ ، انجمن عکاسی دام دام هند و موزه فن آوری این کشور، همزمان بابرگزاری جشن الماس در تاریخ ۲۳ الی ۲۷ ژانویه ۲۰۱۷  (چهارم الی هشتم بهمن سال جاری ) در شهر کلکته ی هندوستان برگزار گردید.  
 
با توجه به سوابق حضور عکاسان ایرانی در همایش های قبلی این کنفرانس ، برای این دوره نیز  ازموسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی  آبگینه  درخواستشده بودتا عکاسانی را بصورت میهمان   برای شرکت در این کنفرانس معرفی نماید که عکاسانی  شامل(سید جلیل حسینی زهرایی ، قدیر وقاری ، مژگان کنعانی ، ندا صیامی ، معین کاظمی ، رسا قوام شهیدی ، معین صالحی ، المیرا عمو رستمی ، شیدا یزدانی و محمد حامد اسدی به این کنفرانس اعزام شدند.در این کنفرانس مقالاتی از سوی عکاسان موسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی آبگینه   توسط خانم ندا صیامی از عکاسان شرکت کننده نیز قرائت شد .

  این کنفرانس هزینه هایی  شامل ( اقامت ، غذا ، هزینه سفر های داخلی هند  با قطار) و حضور در برنامه های جنبی ، باز دیدهای شهری و عکاسی ، برگزاری سمینار ، نمایشگاه و ورک شاپ ها، در مدت زمان تعیین شده را به عهده داشته است.  این کنفرانس که از سال ۱۹۸۲ میلادی هر ۴ سال یک بار برگزار می شود، دیدگاههای مختلف  عکاسان جهان و پیشرفت های علمی ، فن آوری و هنری  عکاسی را مورد  بررسی قرار می هد .