نمایشگاه انفرادی کیارنگ علایی در آلمان

به دعوت نگارخانه بوهایی آلمان  نمایشگاه انفرادی عکس های کیارنگ  علایی در شهر هانوفر برگزار می شود.نگارخانه بوهایی با تخصیص فضای نمایشگاهی، سالن گردهمایی و تالار اندیشه به عنوان پایگاهی مستقل در آلمان به فعالیت در حوزه هنر و آموزش می پردازد، بخش نمایشگاهی این مجموعه همه ساله از هنرمندان ملی و بین المللی حمایت
می کند، بوهایی حامی تمامی رویکردهایی است که مشمول هنر و فرهنگ می شوند. این نگارخانه در نمایشگاه های خود به شیوه های مختلف پژوهش درباره رسانه عکاسی و مرزهای آن می پردازد و در این نمایشگاه نیز به برنامه های فرهنگی جانبی نظیر جلسات گفت وگو و بحث با هنرمند خواهد پرداخت.
در این نمایشگاه که با عنوان «دور از محدوده» برپا می شود مجموعه ای از آثار علایی هنرمند عکاس خراسانی با محوریت مکان ها و کنش های بومی به نمایش گذاشته می شود، این مجموعه شامل 16 عکس در طول 34 سانتی متر تا 70 سانتی متر است که به صورت سیاه و سفید ارائه می شود.
کیارنگ علایی در بیانیه این نمایشگاه نوشته است: دور از محدوده، جایی است که هنوز در ازدحام دوران گم نشده است، جایی جدا افتاده از کل ایران که در آن سایه‌های موحش تراکم و تورم سازه ها و جمعیت دیده نمی شود و به این دلیل اهمیت فردی از آن سلب نشده است، انسان در آن کمتر علیه خویش دست به نابودی زده و کمتر مشمول تغییرات غیر منتظره شهرهای امروزی شده است. تمرکز من در این عکس ها دور شدن از محدوده های جغرافیایی و مرزبندی های مالوف منطقه بود تا پیوند معنادار انسان و محیط را کشف کنم و در پی آن به نمایش تعامل میان انسان، محیط و حیوان بپردازم. تلاش من در این عکس ها یافتن هویتی بود که به شکل غریبی در دورترین نقطه ها از مرکز شهر تکثر یافته بود، جایی که همه پاره های آن با هم در ارتباط و مصالحه بودند؛ یک جور مکاشفه در زیستگاهی که نشانه هایش را بی دریغ مقابل چشم های من می گذاشت.
این نمایشگاه ساعت 19 روز جمعه 6 اکتبر 2017 افتتاح می شود و تا 15 اکتبر 2017 ادامه خواهد داشت و ه مه روزه میزبان بازدیدکنندگان خواهد بود.
کیارنگ علایی، مدرس دانشگاه، عضو هیئت داوران جشنواره های مختلف از جمله دوسالانه موزه هنرهای معاصر تهران و مترجم کتاب هایی نظیر «تاریخ فشرده عکاسی»، «سوی آبی بادها» و «نمادها و نشانه ها» است و این نمایشگاه نهمین نمایشگاه انفرادی اوست. علایی در این زمینه به خراسان گفت:  دغدغه عمومی من در عکاسی پرداختن به مسئله هویت انسانی در جامعه ایرانی است، هویتی که گاهی کلیتی از فرهنگ ما را شامل می شود و زمانی به صورت انحصاری در قالب بخشی از خرده فرهنگ های عامه شکلی زیبا و منحصر به فرد را به خود می گیرد، به طور کلی هدف من در این نمایشگاه پرداختن به محیط و زندگی بومی و اصالت هایی است که اگرچه در انزوا قرار گرفته اند اما مجدانه با فراموشی می جنگند و سنت دیرینه زندگی ایرانی را به نمایش می گذارند.

درخشش عکاسان ایرانی در دومین نمایشگاه بین المللی عکاسی "اونیکس ۲۰۱۷" رومانی

Onyx International Exhibition of Photography  2017

درخشش عکاسان ایرانی در دومین نمایشگاه بین المللی  عکاسی "اونیکس ۲۰۱۷"  رومانی

۲۵ اثر هنری عکاسی از 6 عکاس خراسانی مورد  توجه هیئت داوری دومین نمایشگاه بین المللی  هنر عکاسی "اونیکس" کشور  رومانی قرار گرفت  و به این نمایشگاه راه یافت این اثار متعلق به  معین کاظمی،  مهدی پورعبادی، ندا صیامی، ابراهیم بهرامی ، قدیروقاری و شیدا یزدانی » است که از این میان عکسی با عنوان « اشتیاق » از ندا صیامی  در بخش عکسهای مسافرتی ، موفق به دریافت « لوح افتخار  ONYX Honorable Mentions» این نمایشگاه گردید.

     این نمایشگاه توسط انجمن عکاسی رومانی و با حمایت  انجمن عکاسی آمریکا  PSA ،انجمن بین المللی تصویر ICS  و اتحادیه جهانی عکاسی GPU  در ۵ بخش عکس های رنگی ، سیاه و سفید ، مسافرتی ، مردم و طبیعت ، سازمان دهی وبرگزار می شود . آثار برگزیده ی نمایشگاه نیر در اردیبهشت ماه سال جاری در خانه فرهنگ کامپینای کشور رومانی در معرض نمایش عموم قرار خواهد گرفت .

طبق آمار ارائه شده توسط دبیرخانه ی این جشنواره   تعداد  5429 اثر از ۴۲۳ عکاس از ۵۹ کشور جهان  در این رقابت بین المللی شرکت داشته اند.

خبر و عکسهای برگزیده این نمایشگاه در سایت جشنواره به آدرس http://www.campinaexhibitions.net/onyx/results توسط برگزار کننده منتشر شده است .

برگزاری یازدهمین کنفرانس بین المللی عکاسی هند2017

برگزاری یازدهمین کنفرانس بین المللی عکاسی هند

    یازدهمین کنفرانس بین المللی عکاسی هند با حمایت وزارت فرهنگ ، انجمن عکاسی دام دام هند و موزه فن آوری این کشور، همزمان بابرگزاری جشن الماس در تاریخ ۲۳ الی ۲۷ ژانویه ۲۰۱۷  (چهارم الی هشتم بهمن سال جاری ) در شهر کلکته ی هندوستان برگزار گردید.  
 
با توجه به سوابق حضور عکاسان ایرانی در همایش های قبلی این کنفرانس ، برای این دوره نیز  ازموسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی  آبگینه  درخواستشده بودتا عکاسانی را بصورت میهمان   برای شرکت در این کنفرانس معرفی نماید که عکاسانی  شامل(سید جلیل حسینی زهرایی ، قدیر وقاری ، مژگان کنعانی ، ندا صیامی ، معین کاظمی ، رسا قوام شهیدی ، معین صالحی ، المیرا عمو رستمی ، شیدا یزدانی و محمد حامد اسدی به این کنفرانس اعزام شدند.در این کنفرانس مقالاتی از سوی عکاسان موسسه تحقیقات و مطالعات عکاسی آبگینه   توسط خانم ندا صیامی از عکاسان شرکت کننده نیز قرائت شد .

  این کنفرانس هزینه هایی  شامل ( اقامت ، غذا ، هزینه سفر های داخلی هند  با قطار) و حضور در برنامه های جنبی ، باز دیدهای شهری و عکاسی ، برگزاری سمینار ، نمایشگاه و ورک شاپ ها، در مدت زمان تعیین شده را به عهده داشته است.  این کنفرانس که از سال ۱۹۸۲ میلادی هر ۴ سال یک بار برگزار می شود، دیدگاههای مختلف  عکاسان جهان و پیشرفت های علمی ، فن آوری و هنری  عکاسی را مورد  بررسی قرار می هد .

پرتره های روانشناختی/ ابراهیم بهرامی

 پرتره های روانشناختی

ابراهیم بهرامی  / عکس ها : ابوالفتح یوسفی

عکاسی پرتره یکی از گرایش های اصلی و شاخه ی مهم و پر طرفدار هنر عکاسی است . مهارت در عکاسی پرتره که بر گرفته از  دانش و خلاقیت های هنری است ، می تواند در باز نمایی و نشان دادن شخصیت درونی افراد موثر باشد. عکسبرداری صرف از چهره و ثبت دقیق اجزای چهره و شباهت عین به عین فرد نمی تواند شخصیت و درونیات وی را نشان دهد. عکس های پرتره ، در عین اینکه یک تصویر ظاهری و بازنمایی از چهره است بر خصوصیات و جنبه های فردی ، فرهنگی ، اجتماعی ،روانشناختی و آفرینش نهاد انسانی فرد نیز دلالت می کند.

            چهره نگاری ( پرتره ) از دیر باز در گونه ای از  نقاشی بسیار رایج بوده است. با آغاز پیدایش عکاسی  و ورود دوربین به درون خانواده ها ، این رشته از عکاسی علاقه مندان بسیاری یافت،  شیوه نور پردازی به عنوان یکی از عوامل هویت بخشی به چهره که به شخصیت جان و معنا می بخشد ، حالت دادن به آن ، نوع کادر بندی و ترکیب بندی، انتخاب پس زمینه مناسب ، استفاده ی آگاهانه از امکانات فنی دوربین و ثبت یک لحظه ی ماندنی از افراد ، از جمله عواملی هستند که می تواند شخصیت واقعی مدل را نشان دهد. عکس های مهم و تاثیر گذار تاریخ عکاسی پرتره هایی هستند که اصول نورپردازی را بدرستی و آگاهانه به کار گرفته و توانسته اند چهره ای نزدیک به شخصیت درونی فرد را به تصویر بکشند. نورپردازی صحیح و علمی می تواند احساس حجم را در عکس بیشتر نشان دهد چراکه وجود سایه روشن ها که از منابع نوری مختلف گرفته شده اند بر ایجاد احساس بعد کمک می کند و بیننده به واسطه آن می تواند عمق را در چهره ی شخصیت مورد نظر  درک کند و  تصویر وی را برجسته و طبیعی تر ببیند.

چهره مهمترین عضو برهنه ماست که با مخاطب ارتباط برقرار می کند ، هر چه عکاس از روانشناسی بیشتر بداند می تواند ارتباط ملموس تری با  خصوصیات و شخصیت فرد برقرار کند.  شناخت و آگاهی از حالت های شخصی و لایه های زیرین و ناشناخته وی و  همچنین ویژگی های روانشناختی شخصیت ،از مهمتری چالش ها و دشواری های عکاسی پرتره است. بسیاری از حالت های عادی عکس گرفتن که با همراهی حرکات  متفاوت اجزاء بدن صورت می گیرد و ازرفتار های غیر کلامی انسان است ، به عنوان زبان بدن نقش فعالی در بیان شخصیت ، ترکیب بندی و زیبایی شناسی تصویر ایفا می کند.

بسیاری از پرتره ها  که بیشتر جنبه ی اجتماعی دارند و در فضاهای خارج از استودیو عکاسی می شوند به پرتره های محیطی شهرت دارند . یافتن ویژگی های روانشناختی مدل ها و حالات آنها در محیط کارشان ، از بارز ترین شاخصه های عکس های پرتره محیطی هستند. اینگونه عکس ها که اغلب در شرایط نوری طبیعی یا مصنوعی و در فضاهای عادی کار و زندگی عکاسی می شوند، به ثبت چهره و حالات شخصیت ها در محیط های هنری ، کار ، تجارت ، بازار و .. می پردازد و در حقیقت ثبت لحظاتی ناب و طبیعی از زندگی انسان هستند . این عکس ها بدلیل واقعی  بودنشان ، قدرت نفوذ بیشتر ی در مخاطب دارند و می توانند ارتباط مستقیم آنها با موضوع را نشان دهند. پرتره های محیطی بیشتر بر اطلاعات متمرکز است ، این اطلاعات می تواند از چهره ی یک فرد مشهور ،یک نویسنده ، یک ملوان یا یک کارگر عادی باشد، که احساسی ار زمان و بویژه مکان را در محیط طبیعی خود  نشان دهد ، علاوه بر این بایستی از یک ساختار شکلی منسجمی هم برخوردار باشد و نور محیط هم  به عنوان یکی از  عناصر تاثیر گذار در خدمت  بیان زیبایی شناسی آن به کار گرفته شده باشد . این پرتره ها  به دلیل اینکه شاخصه های تاریخی و فرهنگی هر ملتی را با خود به همراه دارد، در عکاسی مستند نیز از اهمیت وجایگاه ویژه ای برخوردارند.

این مقاله در کتاب عکاسی  "جان و خرد " آثار پرتره ی آموزگاران و اساتید کشور که توسط  "ابوالفتح یوسفی" عکاسی شده  و همچنین دریازدهمین کنفرانس بین المللی عکاسی هند ارائه و در کتاب کنفرانس نیزبه چاپ رسیده است.

Psychological Portraits 

Ebrahim Bahrami /Photos By: Abolfath Yousofi

Portrait photography is one of the major trends and an important branch of popular art and photography. Skills in portrait photography, achieved from knowledge and artistic creativity, can be effective in representing and showing the inner self. Only shooting faces and accurately recording components of faces and the exact similarity of people can not be a manifestation of his inner character and personality. Portraits, though being a face image and a representation of the features and aspects of face, indicate cultural, social, and psychological aspects as well as the creation of the humane essence of individuals.

            Portraiture (portrait) has long been the most common in a kind of painting. With the advent of photography and camera into families, many found themselves interested in this field of photography. Lighting methods are factors that characterize the face and give it life and meaning. There are also other factors such as posturing, composition, framing, choosing an appropriate background, using the camera’s technologies and functions, and snapping a decisive moment of people that can show the real personality of the subject or model. The important and effective photos of the world are the ones in which the lighting principles have been appropriately and knowingly implemented so that a face similar to the inner personality of the individual has been photographed. Correct and scientific lighting can show the sense of volume in a better way because using shadows from different light sources helps making different dimensions through which the viewer can understand depth in the person’s face and see his/her face more naturally and clearly.

Face is the most important naked part of our body which communicates with the viewer. The more the photographer knows about psychology the better he/she can communicate with the person’s characteristics and personality.   Knowing and being aware of personal expressions and the his/her underlying and unknown layers as well as the psychological features of his/her personality are of the most important challenges and difficulties of a portrait photographer. Many of the usual shooting postures occurs along with various movements of body parts and are considered as non-verbal actions are actually regarded as body language and play an important role in expressing personality, composition, and aesthetics of a picture.

Many portraits which are merely social and photographed outside the studio are known as environmental portraits.  Finding the psychological characteristics of the models and their expressions in their workplace is the most important feature in the environmental portraits. These type of photos often taken in natural and artificial lighting conditions in ordinary places such as work or life aim to capture faces and people’s expressions in artistic settings, business, work, market, and so on. They are indeed pure moments of human’s life. Because these images are real, they have more influence on viewers and can show their direct relationship with the subject. Natural portraits are more focused on the information. The information can be obtained from the face of a celebrity, a writer, a sailor, or a simple worker and can show the sense of time as well as place of the natural setting. Moreover, these portraits must have a cohesive structure, and the ambient light must be implemented as one of the influencing factors for the purpose of expressing the aesthetics of the portrait. These portraits are particularly important in the documentary photography because they bear the historical and cultural characteristics of each nation.

Let’s See Ourselves Once Again / Hashem Javadzadeh

Lewis Hine -Power house mechanic working on steam pump

    In the time that post-modernism has brought about a chaotic condition for the process of art and has smashed everything in its confusion, it must be too soon to talk about humanitarian photography. Should we wait some more years to lapse  in order that the storm of confusion in our minds might die out or a safe coast for improvement in the process which since art began in the shape of figures on the walls of caves, might appear ?Or should we take a role and have a fair judgment of our own status?

     Primitive man started painting and carving to provide a way for his need , that is communicating with others. This phenomenon has improved till now in innumerable variety of forms such as poetry, painting, sculpture, photography, music etc. and has exerted its rules and regulations in theory in all artistic approaches from classicism to cubism, sur-realism to post-modernism, and deconstructionalism. Man has always wanted to pave the way to communicate with others, whatever the medium. In fact the various attempts made, apart from the medium which has been chosen, follow one common theme which is the aim of all these efforts, and it’s human. We now benefit from the presence of creative minds which evolve the aesthetic aspect of photography more than we benefit from the improvement made in technology and producing of photographic appliances. Along with this aesthetical aspect it has, in the course of centuries accompanied with man’s culture and art, improved photographer’s idealistic and humanitarian view and has upgraded his identity. In the course of cultural life of man, photography has had an expressive quality which, with the help of professional photographic experience, can found the ideology of humanitarianism.

     A photographer perpetuates  moments throughout history by recording them, and his work which is plane and still can recall history and correct man’s position. Here the lens of the camera is not a window through which a landscape, society and nature could be seen, but the photographer can, by presenting his personal feelings, bring about a new unit, thus expand his hidden thoughts and the effects of beauty. The photograph, though only a symbol, shows the photographer’s view on human condition which is praiseworthy in itself.

     Photography like other inventions, enables man to communicate with others more extensively  and is a universal language. To converse in such a language, if used simple and clarified , can cause a deeper, more friendly and useful communication.

      We can take pictorial photographs like the ones taken by Henry Peach Robinson (1836-1910) and George Davison (1857-1931) or give more value to photographic identity as Oscar G Rejlander (1813-1875) did in the second half of 19^th century .

     We can also help create an independent identity for photography and put it  at our own and ideal’s disposal as did Eugene Ateget (1890-1976),Alfred Stieglitz (1864-1946) and Paul strand (1890-1976).

Through holding the exhibition of < Family of Man> by E. Steichen (1879-1973) in New York museum of modern arts displaying works by August Sander (1876-1964), Walker Evans (1903-1975), Henry Cartier Bresson (1908…..) and many of the young photographers following them, personal and social views  were blended.

     The time has come now to change and  promote the <Decisive Moment> of Cartier Bresson as a  moment in which plane reality is to be recorded to one in which the role of a photographer changes to a humanitarian one.

     The outstanding characteristic of these works is not <capturing flying moments>, but by magical power of photograph , a photographer is enabled to take  a more active role and that is providing human prestige and safety of the family of man through humanitarian views.

He should also try to record something in any form such as documentary photography, photo journalism, or the latest forms of photography to reveal fictions , myths, imaginary and fanciful events and mental ones, so that beyond his work a humane photographer and humanitarian photography could be visible and shine in such a way to guarantee the life of photography and its theme, contents and its subject matter.